Letnie przyjęcie

Z serii: skarby z szafy babci.

Tę cudowną sukienkę kupiła wieki temu ciocia w sklepie indyjskim. Z jej relacji wynika, że wiedziała, że nigdy jej nie założy, ale mimo to kupiła, bo była (sukienka, nie ciocia): a. piękna i b. przeceniona na zawrotną sumę 10 PLN. Sukienki ciocia rzeczywiście nie ubrała nigdy, a niedawno dostałam ją w prezencie, jako coś co tylko leży w szafie a mi się może przydać. Jeszcze nie mam pojęcia gdzie dokładnie będę ją nosiła, ale urok koronki zrobił swoje. Nigdy nie miałam stroju składającego się w całości z koronki, nie zniechęcił mnie nawet miętowy kolor w górnej części (zasadniczo nie cierpię rozmytych barw, jestem wielką fanką mocnych kolorów)- cudowna szmaragdowa zieleń na dole władała mną już całkowicie. I oto jest moja :)

Strój z wczorajszej kolacji z sąsiadami- pierwsza okazja, żeby włożyć sukienkę. Złapałam się też na stwierdzeniu, że szkoda mi nosić moje ulubione rzeczy bo się zniszczą ;) Cóż...

Zmiana tła właśnie ze względu na sąsiadów- nie chciałabym się tłumaczyć z robienia zdjęć na klatce schodowej (i tak cud, że jeszcze cała kamienica nie wie o moim hobby), dlatego odsunęłam fotel i prezentuję się na tle białej (bleee) ściany. Nie, ja nie mam takich krzywych ramion, to statyw był krzywy ;)

Dziękuję za porady, w obliczu kryzysu finansowego rzeczywiście nie pozostaje nic innego, jak wybrać się wkrótce na łowy ;)

sukienka: prezent
kolczyki: Claire's
pasek: vintage
sandały: Deichmann

Edit: Od dawna miałam tu zaprezentować kosmetyczkę- urodzinowy prezent od przyjaciółki. Tak w temacie koronek. I znów: leży na biurku bo obawiam się, że jak zacznę używać ją zgodnie z przeznaczeniem, szybko się uszkodzi w mojej przepastnej torbie.

I przepis na udane popołudnie: zrobić zdjęcia na bloga, opublikować wpis, zrobić sobie dużo herbaty i zasiąść na kanapie z powieścią Virginii Woolf ;)